On any Saturday

Ξεχνάμε τα ριστόρια, ξεχνάμε τα καστομάζια και γράφουμε κανένα χιλιομετράκι. Πόσο έχω ευχαριστηθεί το μικρό δε λέγεται.

Επαρχιακός και βουρ στο πρώτο ανοιχτό χωράφι.

Δεν έχει τόσα γκάζια που να το ευχαριστηθείς στο ανοιχτό, αλλά πάλι καλά είναι. Καρφί για τον πρώτο χωματόδρομο που ανεβαίνει.

Τον ακολουθώ για κάμποση ώρα, κάποια στιγμή κατεβαίνει φιδίσια

Εχω παρει και 2 - 3 παράδρομους και δεν ξέρω που είμαι, μέχρι που παίρνω μάτι ένα μονοπατάκι. Μικρό, κλειστό, πατημένο στα φύλλα κάτω και με τα δέντρα από πάνω να κλείνουν και να σχηματίζουν 'στοά'. Η ζέστη κόβει πάρα πολύ εκεί μέσα, οι σκιές απ' τα φύλλα κινούνται συνέχεια με το αεράκι και νομίζεις ότι προχωράς σ' ένα κινούμενο παζλ. Παντού μυρίζει θυμάρι και ρίγανη.

Χάζεψα. Το πάω προσεκτικά..

Μέχρι που σταματάει. Ξανά το δρόμο πίσω και μετά από λιγο βρίσκω άσφαλτο.

Θυμάμαι να ξαναπάω;

Ουτε με σφαιρες.

Δεν πειραζει, μια φορά ειν' αυτα.