O πιο μάγκας

Στο banner του MRCG έχουν κάνει παρέλαση άπειρες εικόνες - τις αλλάζω κατά καιρούς και πάντα με ελληνικές δουλειές. Το bol'd'or του Γιάννη, το Γιαμαχάκι του DCB, το XR του Σπύρου και πολλά άλλα κουκλιά.

Η τελευταία που ανέβασα έμεινε. Θα μου πείτε είναι το τρομερό μηχανάκι, η φοβερή μόντα, το καστομάρισμα που τεζάρει όλα τα καστομαρίσματα; Όχι.

Είναι αυτή εδώ η φωτό που τράβηξε τυχαία στο δρόμο ο Γιώργος.

Ούτε καν ένα φίλτρο vintage δεν έχει, έτσι για το γαμώτο.

Κι όμως κάτι μου λέει ότι αυτός ο τύπος με το πλατύ χαμόγελο, τους μισους απο μας, μας εχει μια χαψια. Δεν ειναι ουτε ρηστορερ ουτε καστομαιζερ ουτε γκαγκαν αλλα προσεχε τοσα χρονια το μηχανακι του, το αγαπουσε, και τωρα που εγινε γριουλα ειναι ακομα πενα. Και το κανει βολτες και το προσεχει.

10 χιψτεράδες στην χαψιά του αυτός και 10 cafe-racer tail-light assembly στην καθισιά της η Φλορέττα. Για πλάκα. 

Και δεν είναι ούτε σκληρός, ούτε μυστήριος, ούτε έτσι ούτε αλλιώς. Ένα πλατύ χαμόγελο είναι.

Η κυρα τον περιμενε και της ελεγε "μα θελουν να βγαλουν την floretta μου φωτογραφια περιμενε!"

Και το κατάλαβα το βραδυ που μου το πε ο Παναγιώτης.

''βλεπω την φωτο με τον παππου και την φλορετα

και περιμενω να δω ποτε θα μασεις κουραγιο να την κατεβασεις"

Kαι ν ανεβάσω τι; Κλιπόν και σέλα φρατζόλα;

Καλά είναι εκεί που είναι. Μπορεί μια μέρα να την φυλάξω την φωτογραφία και να μπει κάτι άλλο, αλλά για την ώρα αυτό το χαμόγελο κι αυτή η καθαρή μαγκιά του, αυτή η αγάπη του στο μηχανάκι του και η φροντίδα του είναι αυτό που σημαίνει για μένα μοτοσυκλέτα. Κι ας μην έχει bar end mirrors.