disable copy

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Tα αποδημητικά της τροχαίας στο Ηράκλειο Κρήτης

έκθεση του Λ. A., μαθητή ΣΤ' τάξης 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου.

Έφυγαν οι γιορτές και το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως και μαζί τους έφυγε και η τροχαία. Η πόλη μας, η πλημμυρισμένη από τις μπλε και φωσφοριζέ στολές που έδιναν ένα γιορτινό χρώμα έμεινε ξανά άδεια και γκρίζα.

Λίγες μέρες πριν, οι πολύβουοι δρόμοι της πόλης μας, οι γεμάτοι με χαρούμενους ζαβλακωμένους 'οδηγούς' που χαμήλωναν τη μουσική για να μιλήσουν στο κινητό κινούμενοι με 7 χιλιόμετρα την ώρα και με πεζούς ζαλωμένους λαμπάδες να κινούνται σαν μεθυσμένοι ρινόκεροι σε stampede έδιναν το δικό τους χρώμα. Η τροχαία, συμμετέχοντας στους εορτασμούς, σταματούσε διακριτικά πέφτοντας στις ρόδες του τον μέσο άτυχο κακομοίρη που του κλήρωσε το ένα από τα τρία ετήσια εορταστικά μπλόκα και απαντούσε σε λογής λογής ερωτήσεις.

'Πρώτη ερώτηση για 350 ευρώ. Γιατί δεν φοράτε κράνος;'

Πανέμορφοι και γυαλιστεροί οι τροχαίοι, με τα φλούο αντιανεμικά μοίραζαν αυγά και κλήσεις σε όλη την οικουμένη αντηχώντας έτσι το δικό τους χαρμόσυνο μήνυμα του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Όμως οι γιορτές πέρασαν. Πάει η τροχαία, έφυγε, αφήνοντας την πικρή γεύση του αποχωρισμού. Θα τους ξαναδούμε με τα πρώτα πλοία με τουρίστες, και μετά ξανά τα Χριστούγεννα. Μόνο όσοι είναι τυχεροί μπορεί να πετύχουν σποραδικά και ενδιάμεσα ένα μικρό σμήνος να τριγυρνάει την πόλη σαν χαμένο. Γι αυτό και πολλοί συμπολίτες μας στράφηκαν από την παρατήρηση σπάνιων πτηνών στην παρατήρηση τροχαίας και αστυνόμευσης. Μάλιστα πλήθος κόσμου αναμένεται να προσελκύσει και η σχετική έκθεση φωτογραφίας στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου με σπανιότερο έκθεμα τροχαίο να σταματάει πατέρα που παίρνει τρία παιδιά από το σχολείο ξεκράνωτος πάνω σε μηχανάκι χωρίς λάστιχα.  Το ίδιο μάλιστα θα εκτεθεί και σε ακρυλικό έργο με λάδι και θα αποκτηθεί από κάποιον τυχερό συλλέκτη.

Τώρα η πόλη μας φαντάζει άδεια. Μισοκοιμισμένοι οδηγοί με χοληστερίνη πέρα και μακριά από κάθε όριο, με τριγλυκερίδια σε έξαρση και με πίεση 3 η μικρή και 45 η μεγάλη κινούνται καθημερινά στους δρόμους προσπαθώντας μάταια να μην πατάνε τρια τρια τα πλήκτρα στο κινητό για να ρωτήσουν 'Μαρία τι έψησες;'.

Ζήσαμε πάλι για λίγες μέρες το όνειρο. Τώρα επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα. Καληνύχτα σας.

1 σχόλιο:

Ωασσιλις είπε...

Ο γείτονάς μου είναι cop. Έχει, όπως τόσος κόσμος και αυτός ένα παπί το οποίο αποτελεί και βασικό εργαλείο για τις αναγκες της καθημερινότητάς του.
Το οδηγεί πάντα ξεκράνωτος, δεν έχει καν αγοράσει κράνος. Τσοσμπά γαρ, δεν φοβάται και τις κλήσεις. Τα 2 του παιδιά τα πηγαινοφαίρνει απο μικρά στα σχολεία - αγγλικά - καράτε - βαράτε - μπαλέτο - υποβρύχιο ψάρεμα ΚΑΙ αυτά ΞΕΚΡΑΝΩΤΑ απο μικρά. Έχει μπηστήξει τουλάχιστον 2 φορές τα τελευταία 2 χρόνια (αυτές γνωρίζω εγώ) και τις δύο φορές ΔΙΚΑΒΑΛΟΣ, αλλά ούτε αυτός ούτε στα παιδιά - γυναίκα έβαλε κράνος. Ούτε απο τα Τζάμπο.
Ο μεγάλος γιος μεγάλωσε και ζητάει μηχανάκι. Η απάντηση είναι όχι. Γιατί είναι επικίνδυνο φυσικά. Το μηχανάκι.

Υ.Γ. Είδα προχθές τον μικρό στο σουπερμάρκετ με τσαντάκι μηρού τύπου μοτό.. Μόνο σ' εμένα είναι προφανές τι ονειρεύεται ακόμα και ξύπνιος;