6,80

Mε τους τίτλους δεν τα πάω καλά. Το έξη κι ογδόντα ήταν το πόσα έδωσα σήμερα για να πάω μια μικρή βόλτα στον επαρχιακό μέχρι μετά τη Γέργερη. Τι αγόρασα με τα 6,80 μου;

Αυτό.

Ξεκίνημα στον επαρχιακό το πρωί

Να πατήσουμε και λίγο χώμα γιατί τα ασφάλτινα τακουνάκια είναι ξεφτίλα

Πέρασμα από χωριά που έχουν πεθάνει εδώ και καιρό, και το θέαμα είναι άθλιο. Και δεν είναι άθλιο λόγω της κρίσης, όχι. Είναι άθλιο λόγω της 'ανάπτυξης' που είχε κάποτε και που τώρα έχει μείνει να βουλιάζει στην ασχήμια της. Σ' ένα χωριό που απλά δεν έχει την ευμάρεια που είχε κάποτε δεν θα υπήρχε ποτέ κάτι τόσο άσχημο όσο αυτό.

Τι να σχολιάσεις; Τις τριών ειδών καρέκλες, ή το Memoris; Γι' αυτό και γρήγορα ξανά στο μηχανάκι και επαρχιακού συνέχεια.

Σταμάτημα για να φωτογραφήσω κάποιους απόμαχους.

Και συνέχεια στο δρόμο με στάσεις σε οτιδήποτε τραβάει το μάτι.

Σταματάω σε μερικά μικρά χωριά και περπατάω λίγο πάνω κάτω, παλιά συνήθεια, επειδή είμαι και περίεργος. Συχνά πετυχαίνω κάτι που περαστικός απλά δεν θα έβλεπα. Όπως αυτό το ΜΒ5 λευκό με κόκκινο σκελετό σε ένα ερειπωμένο κτήριο που θα ξαναεπισκεφτώ σίγουρα. Το πρώτο μου μηχανάκι.

Και μόνο που το είδα με ταξίδεψε. Συνεχίζω να μπαίνω σε όποιο χωράφι βλέπω και το μαλακό χώμα είναι μαγεία.

Το μικρό δεν έχει πολύ δύναμη για να σκάψει αλλά κάτι κάνει.

Ξαναβγαίνω στην άσφαλτο κι αρχίζω ν' ανεβαίνω το βουνό με την κορυφή του να χάνεται κυριολεκτικά στην ομίχλη. Αέρας δυνατός, συννεφιά, το χάνω μια δυο φορές κι από κάτω έχει το γκρέμι. Καλή άσφαλτος όμως και κρατάει, πάω σιγά και δεξιά όσο μπορώ, η ομίχλη πυκνώνει και ο δρόμος πλέον ανεβαίνει κάθετα από στροφή σε στροφή.

Έχω φτάσει πλέον πολύ ψηλά και σταματάω σε μια δεξιά. Η ομίχλη είναι στα 10 μέτρα από μένα και κυριολεκτικά δε βλέπω τίποτα πια από κει και μετά.

Δοκιμάζω να προχωρήσω και βλέπω κάποιες σκιές μόνο μπροστά μου στα 2 μέτρα. Είναι δυο αγριοκάτσικα που όπως βγαίνουν απ' την ομίχλη αυτή σα να φεύγει από πάνω τους κομμάτια, να κυλάει στο τρίχωμα τους και να φεύγει πίσω. Χάζεψα στην κυριολεξία. Πίσω τους δεν έβλεπα τίποτα, μόνο σύννεφο. Ήμουνα σχεδόν σίγουρος ότι αν κοιτάξω αριστερά μου δε θα δω άσφαλτο αλλά ομίχλη.

Αναστροφή και πίσω.

Την επόμενη φορά, να μείνει και κάτι για την επόμενη.

Όσο για τα 6,80 δεν ήταν όλα βενζίνη, ήταν τα 6. Τα 80 ήταν ένα bake rolls όταν σταμάτησα κι έπιασα την κουβέντα με τον γεράκο στο μικρό χωριό που είχε να δει πελάτη χρόνια.

Kαι δε μπορώ να μη σκεφτώ, ότι στις τόσες βόλτες με τόσα μηχανάκια που έχω κάνει, αυτά ήταν τα καλύτερα 6,80 που έχω ξοδέψει.

Επειδή δεν μπορούμε να παίζουμε τα ακριβά μας παιχνίδια δε θα το χάψω ότι δε θα παίζουμε πια. Στο φινάλε μια ζωή με τα φτηνά παιχνίδια τη βρίσκαμε καλύτερα. Μια μπάλα κι ένα ζευγάρι ελβιέλα. Τέτοια.

Πόσο κάνει μια Akrapovic και πόσο μια βόλτα;

Ξεθάψτε τα παιχνίδια σας όσοι σας άρεσε να παίζετε και όχι να έχετε.

Καλό ξημέρωμα σύντροφοι.