Αργοδρομείο

Σήμερα το πρωί πήγα στο ταχυδρομείο για να παραλάβω ένα δεματάκι. Τρεις κι ο κούκος από υπάλληλους, το ίδιο και πελάτες. Μόνο ένας ακόμα που είχε πάει σ' ένα ταμείο. Πάω σε ένα από τα άλλα ταμεία, πάρτε νουμεράκι κύριε, αναστροφή, παίρνω νουμεράκι, κοιταζόμαστε λάγνα και με νόημα, χτυπάει το νούμερο, πάω.

Αρχίζουν να ψάχνουν το δεματάκι, και το δικό μου και του άλλου τύπου. Ο οποίος είναι ένας καλοκάγαθος κοντόχοντρος κοκκινομάγουλος ορεσείβιος. Μετά τα πρώτα 10 λεπτά περίμενε του φυγε το καλοκάθος. Μετά από άλλα 10 που το έψαχναν και δεν  το βρισκαν το κοκκινομάγουλος ανέβηκε λέβελ. Εγώ δεν ήμουν καλοκάγαθος εξαρχής για να κερδίζω χρόνο.

Μετά από 25 λεπτά όπου ανασκάλευαν τα ίδια δέματα χωρίς να βρουν τίποτα ο τύπος δεν τη μπάλευε πλέον. Του χε πέσει το ζάχαρο, η χοληστερίνη, το παντελόνι, του χε ανέβει η πίεση και το πουλόβερ και πήγαινε πάνω κάτω αλλά σε μικρή ακτίνα λόγω μικρού διασκελισμού. Έτσι και φωσφορίζανε οι ρίγες στο πουλόβερ θα ήταν σαν πέτσακας-γιογιό.

Στο τέλος τα παίρνει στο κρανίο και φωνάζει στην υπάλληλο που κοίταζε το ίδιο δέμα για 124η φορά:

'ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ! ΔΩΜΟΥ ΕΝΑ ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΦΥΓΩ!'

Μου πήρε 0.003 δευτερόλεπτα.

'ΚΟΠΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ. ΔΙΑΛΕΞΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕ ΦΙΟΓΚΟ'

και φουντώνει και το γιογιό και δώσε

'ΝΑ, ΕΚΟΙΟΝΑ ΔΩΚΕ ΜΟΥ, ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ'

'ΚΑΙ ΓΩ ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΦΟΥΣΚΑΛΑΚΙΑ - ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ;'

Σε 1 λεπτό τα είχαν βρει και τα δυο. Εντάξει, το και τα δυο παίζει, εγώ το πήρα το δικό μου, του άλλου παίζει να του δώσανε ότι να ναι για να τον ξεφορτωθούνε.

Επίσης, το ταχυδρομείο εδώ κάνει το εξής μαγικό. Σου στέλνει ειδοποίηση χωρίς να έχει το δέμα. Κάτι σαν τον Christopher Walken που έβλεπε το μέλλον.

Πας να πάρεις το δέμα και σου λένε δεν το φερε ακόμα το φορτηγό απ' τα κεντρικά.

'Και πότε θα ρθει;'
'Σε λίγο'

Γαμάτο;

Πόσο γεμάτο υποσχέσεις και γλυκιά προσμονή.

'Σε λίγο...'

Στο μεταξύ έχεις φύγει απ' τη δουλειά σου, περιμένεις στην ουρά, φτάνει το 1417 που είναι το νουμεράκι σου και... 'σε λίγο...'

Kafka eat my dust ρε, τι να μας πεις κι εσύ με τις κατσαρίδες.