Επειδή έβαλα τελευταία πολλά ποστ που ήταν σχετικά με την Τέχνη όπως αυτή εκφράζεται στις μοτοσυκλέτες, και προκειμένου να μην προδώσω τον λούμπεν προλεταριακό χαρακτήρα του μπλογκ, αποφάσισα να στραφώ στην τέχνη την απλή, την καθημερινή που βλέπουμε δίπλα μας.
Με απλά υλικά, χωρίς χαλκό, τιτάνιο και άλλα, μπορούμε να φτιάξουμε αριστουργήματα.
Όπως το FZ400 που είδα σήμερα το πρωί στο μηχανικό μου όπου άλλαξα λάδια στο XLάκι (στα Χόντα αλλάζεις, δεν συμπληρώνεις). Αλλά ας το δούμε.
Το μπροστινό φτερό έχει αντικατασταθεί με υδροροή, που δίνει αυξημένη αεροδυναμική, προστασία από τα νερά και προσθέτει χαρακτήρα. Μια απλή, οικονομική καλαίσθητη λύση.
Εδώ η τέχνη συναντά την εργονομία. Προσέχουμε τα καθρεφτάκια του ενός μέτρου. Πέρα από το ότι δίνουν το κάτι διαφορετικό, ο άνθρωπος που έχει το FZ είναι χασάπης και έτσι μπορεί και κρεμάει τις σακκούλες. Και για να προλάβω τα σχόλια της πλέμπας μιλάω σοβαρότατα.
Εαν κάνετε κλικ στη φωτό και μεγαλώσει θα δείτε ότι στα καθρεφτάκια έχει γίνει 'μάτιση' μια και δεν βγαίνουν εμπορίου σ' αυτές τις διαστάσεις, εκτός για στρουθοκάμηλους που καβαλάνε Dax.
Aυτή ήταν μια πρώτη παρουσίαση Τέχνης καθημερινής, αλλά μου άνοιξε την όρεξη μαζί με το μηχανάκι του Gregory που είχα παρουσιάσει και θ' ακολουθήσουν κι άλλα. Στείλτε φωτό ανοιχτά.
4 σχόλια:
υπάρχει κάποιος εκθεσιακός χώρος που μπορούμε να μυρίσουμε τέχνη λάιβ;
Yπάρχει ο Ναός Αντώνη, ευχαρίστως να τον επισκεφθούμε.
Μην τα δει κανένας Deus αυτά και βγάλει επετιακή σειρά ποτιριών για Latte Espreccino με δαύτα απάνου.
Knoxblade.
Τι έτσι, με την μια δια ζώσης στον Ναό; Χωρίς ένα σεμινάριο; Χωρίς μια μάσκα οξυγονοκόλλησης;
Δημοσίευση σχολίου